Albuminami nazywamy białka, które występują w tkankach i płynach zwierzęcych, między innymi w osoczu krwi oraz w mleku, a także w nasionach roślin. Wyróżniają się niskimi masami cząsteczkowymi i rozpuszczają się w wodzie. Zawierają kwas asparaginowy i glutaminowy (do 25%), leucynę i izoleucynę (około 16%) i niewielkie ilości glicyny. Występują w dużych ilościach w organizmie człowieka. Ludzka albumina, czyli HSA to 50% wszystkich białek osocza krwi u człowieka.
Jak działa albumina?
Albuminy pełnią przede wszystkim funkcję transportową dla aminokwasów, hormonów, kwasów tłuszczowych, również dla leków. Pełnią ważną rolę w stabilizacji prawidłowego ciśnienia onkotycznego (koloidoosmotycznego), dlatego zapobiegają przepływaniu osocza krwi do tkanek, czego efektem są obrzęki.
Poziom albuminy możemy sprawdzić w badaniu krwi. Badanie wykonuje się w podejrzeniu chorób wątroby, nerek, zaburzeniach odżywiania, niedożywieniu, obrzękach, ciężkim stanie ogólnym. Jej wysoki poziom oznacza, że doszło do odwodnienia organizmu. Z kolei poziom niski może wskazywać między innymi na: gorączkę, krwawienia, niedożywienie, choroby wątroby – jej uszkodzenie, marskość, wysięki, oparzenia, gammapatie monoklonalne (szpiczak mnogi, białaczka plazmocytowi, skrobiawica).
Ilość albuminy w organizmie człowieka zależy przede wszystkim od wieku oraz od płci. Prawidłowe wartości albuminy to: dzieci niebędące wcześniakami – 4,6-7,4 g/dl, dzieci i młodzież w wieku od 7 do 19 lat – 3,7-5,6 g/dl, dorośli – 3,5-5,5 g/dl.
Niektóre leki, w tym sterydy anaboliczne, androgeny, hormon wzrostu i insulina, podwyższają poziom stężenia albuminy we krwi.
Właściwości albuminy:
-
odpowiada za prawidłowe ciśnienie onkotyczne (koloidoosmotyczne) oraz utrzymanie objętości krwi krążącej
-
transportuje aminokwasy, hormony, kwasy tłuszczowe, leki
-
zapobiega obrzękom
-
buforuje pH
Sposób użycia albuminy
Albuminy produkowane są przez wątrobę. Również stosowane są w leczeniu oparzeń. W przypadku oparzeń trzeciego stopnia podaje się 600 g albumin. Także albuminy mają zastosowanie przy dużych krwotokach, zatruciach toksynami, obrzękach.